بحران امنیت غذایی وتخریب محیط زیست وراه حل آن

بحران امنیت غذایی وتخریب محیط زیست وراه حل آن

نگاهی به کتاب «چو دخلت نیست، خرج آهسته‌تر کن»

تخریب محیط‌زیست و بحران امنیت غذایی

جواد لگزیان

امنیت غذایی به نظر لستر براون در کتاب «چو دخلت نیست، خرج آهسته‌تر کن» اکنون بسیار مهم است چرا که سرنوشت ما همچون تمدن‌های پیشین مانند سومری و مایایی به سرنوشت عرضه غذا پیوند خورده است و با وجود افزایش سریع قیمت مواد غذایی در سطح جهانی باید هر چه زودتر به بازسازی اقتصاد جهانی انرژی پرداخت و البته در این راه ایجاد نظام انرژی که نه بر مصرف سوخت متکی خواهد بود و نه بر تبدیل محصولات زراعی خوراکی به سوخت در اولویت است.  به عقیده لستر در طرف عرضه معادله غذا ما با چالش‌های متعددی ازجمله تثبیت آب‌وهوا، افزایش بهره‌وری آب و حفاظت از خاک روبه‌رو هستیم. تثبیت آب‌وهوا کار ساده‌ای نیست، اما اگر سریعا عمل کنیم، می‌توانیم از پس آن برآییم. این کار مستلزم کاهش بزرگی در میزان انتشار کربن است- چیزی حدود 80‌درصد کاهش ظرف یک دهه- تا در اثر آن بتوانیم از عواقب وخیم تغییر آب‌وهوا بگریزیم. این سخن به‌معنای بازسازی کامل و همه‌جانبه اقتصاد انرژی جهان است.  ساده‌ترین راه انجام این کار به گمان لستر بازسازی نظام مالیاتی است. بازار نقاط قوت بسیاری دارد، اما ضعف‌های خطرناکی نیز دارد. بازار هزینه‌های مستقیم استخراج زغال‌سنگ و تحویل آن به نیروگاه‌های برق را خیلی راحت محاسبه می‌کند. اما هزینه‌های غیرمستقیم سوخت‌های فسیلی را در قیمت آنها منظور نمی‌کند؛ مانند هزینه‌های اجتماعی گرم‌شدن کره زمین، سرنیکلاس اشترن اقتصاددان ارشد سابق بانک جهانی، هنگام انتشار مطالعه به‌یادماندنی‌اش درباره هزینه‌های تغییر آب‌وهوا، این نکته را متذکر شد که .تغییر آب‌وهوا محصول نارسایی وسیع نظام بازار است.. هدف بازسازی مالیات‌ها عبارت است از کاهش مالیات بر درآمد و افزایش مالیات بر کربن تا از این طریق هزینه تغییر آب‌وهوا و سایر هزینه‌های غیرمستقیم مصرف سوخت‌های فسیلی در قیمت بازاری آنها منعکس شود. اگر بتوانیم بازار را وادار کنیم که حقیقت را بگوید،‌گذار از زغال‌سنگ و نفت به انرژی بادی و خورشیدی و زمین- گرمایی بسیار تسریع خواهد شد. اگر یارانه‌های عظیم صنعت سوخت‌های فسیلی را حذف کنیم، این حرکت بازهم سریع‌تر خواهد شد.  هرچند برخی از مردم چنین ‌گذاری را بسیار دور از ذهن می‌پندارند، این موج پیوسته- و در برخی کشورها با سرعتی هیجان‌آور- به پیش می‌رود، مثلا اکنون چهار ایالت شمال آلمان حداقل 46‌درصد از برق خود را از نیروی باد تامین می‌کنند. برای کل دانمارک این رقم 26‌درصد است. در ایالات متحده دو ایالت آیووا و داکوتای جنوبی هر کدام یک‌پنجم برق خود را از انرژی بادی تامین می‌کنند. اکنون انرژی خورشیدی اروپا می‌تواند نیاز 15میلیون خانه را به برق تامین کند. کنیا اکنون یک‌پنجم برق مورد نیاز خود را از انرژی زمین- گرمایی تامین می‌کند. اندونزی نیز تولید 9هزارو500مگاوات برق را از انرژی زمین- گرمایی برای سال 2025 میلادی هدف قرار داده؛ این مقدار برق معادل 56‌درصد نیاز فعلی این کشور به برق است.
همچنین به تصریح لستر علاوه بر مالیات بر کربن، ‌باید اتکا به خودرو را از طریق ارتقای حمل‌ونقل عمومی سراسر جهان به سطح استانداردهای اروپایی کاهش دهیم. هرجا نیز که از خودرو استفاده می‌شود، باید تاکید ما بر کاربرد خودروهای برقی باشد. دنیا هم‌اکنون نیز بخشی از خطوط راه‌آهن مسافربری خود را برقی کرده است. چندان که ما از موتورهای بنزین‌سوز و گازوییل‌سوز سنتی به خودروهای دوگانه‌سوز قابل اتصال به برق شهر و خودروهای تمام‌برقی ‌گذار می‌کنیم، می‌توانیم برق حاصل از منابع تجدیدشدنی را جایگزین بنزین کنیم. در همین حال چندان که ناوگان خودروهای ایالات‌متحده که تعداد آن در سال 2008 میلادی به اوج خود رسید، کوچک‌تر می‌شود، مصرف بنزین این کشور نیز همچنان به روند نزولی سال‌های اخیر خود ادامه خواهد داد. کاهش مصرف بنزین در کشوری که میزان مصرف آن از مجموع 16 کشور بعد از خود بیشتر است، روند جدیدی است که باید به آن خوشامد گفت.
در ادامه لستر به مساله آب اشاره دارد: همراه با تثبیت آب‌وهوا هدف مهم دیگری که دستیابی به آن برای پیشگیری از سقوط نظام غذایی ضرورت دارد، عبارت است از افزایش بهره‌وری آب. کوششی که جامعه جهانی قریب به نیم قرن پیش در زمینه افزایش بهره‌وری محصولات زراعی به عمل آورد، می‌تواند برای انجام این کار الگوی خوبی باشد. این کوشش فوق‌العاده موفق توانست در فاصله سال‌های 1950 تا 2011 میلادی عملکرد غلات را در هر جریب به سه‌برابر افزایش دهد.  اما راه‌حل سریع برای رویارویی با بحران چیست؟ از نگاه لستر ابتکاری که می‌تواند قیمت مواد غذایی را سریعا کاهش دهد، لغو مجوزهای تولید زیست- سوخت است. تبدیل مقادیر انبوهی از مواد غذایی به سوخت اتومبیل هیچ توجیه اجتماعی ندارد. وقتی پیوسته خودروهای دوگانه‌سوز برقی- بنزینی قابل اتصال به برق و خودروهای تمام‌برقی‌ای به بازار می‌آیند که می‌توانند با مصرف برقی که در نیروگاه‌های بادی محلی تولید می‌شود با هزینه‌ای معادل بنزین گالنی 80سنت حرکت کنند، چرا همچنان از سوخت پرهزینه‌ای که قیمت آن چهاربرابر است استفاده کنیم.  خواه مساله را از دیدگاه برتری محیط‌زیست نگاه کنیم و خواه از دید برتری اقتصاد، در هر صورت همه ما از‌گذار از سوخت‌های مایع به وسایل نقلیه‌ای که با نیروی برق رانده می‌شوند منتفع خواهیم شد. استفاده از برق حاصل از مزارع بادی، سلول‌های خورشیدی و نیروگاه‌های زمین- گرمایی برای تامین انرژی خودروها انتشار کربن را به گونه‌ای نمایان کاهش خواهد داد. اکنون ما هم فناوری‌های تولید برق و هم فناوری‌های تولید خودرو لازم را برای ایجاد نظام حمل‌ونقلی پاک و بدون کربن در اختیار داریم؛ نظامی که نه بر مصرف سوخت متکی خواهد بود و نه بر تبدیل محصولات زراعی خوراکی به سوخت.

---

 

آیا سطع فوتبال ما بالاست؟

آیا سطع فوتبال ما بالاست؟

 

پوست اندازی تیم ملی بعد از جام جهانی

 

امیر حاج رضایی

 

ما در ترکیب تیممان لژیونر داریم اما اکثر آنها از فوتبال ما به فوتبال اروپا نرسیده اند. یکی از اصلی‌ترین دلایل این اتفاق پایین بودن سطح لیگ برتر فوتبال ایران در سالهای گذشته بوده است. لیگی که میانگین سنی آن 30 سال و سرعتش پایین باشد نمی‌تواند لیگی پویا و مولد باشد. کمبودها، تنگناها، نوع آموزش و نداشتن امکانات خوب مانند زمین فوتبال باعث شده در مجموع لیگ پویا و مولد نداشته باشیم. فوتبال ایران تولید ندارد. نباید انتظار داشته باشیم چشمان بیگانگان خیره به بازیکنان ما بماند چون چیزی برای عرضه نداریم. آزمون و جهانبخش هم به دلیل سن پایین جذب تیمهای اروپایی شدند. لیگی که قوی و زاینده نباشد پدیده‌ای هم برای عرضه به دنیا نخواهد داشت. اعتقاد کی روش بر این است که جام‌جهانی جای تجربه اندوزی نیست. او درست می‌گوید و در جام جهانی آنچه برای تیم ایران اهمیت دارد آمادگی جسمانی است که ظاهرا در این اردوها هم هدف همین بوده و بازیکنان توانسته اند سطح دوندگی خود را افزایش دهند. حضور بازیکنان جوان می‌تواند سطح دوندگی تیم را بالا ببرد اما نظر کی‌روش این بوده که بیشتر از بازیکنان باتجربه استفاده کند. دروازه مهم‌ترین پست است و نمی‌توان به سادگی از کنار آن گذشت. ظاهرا کادر فنی تیم ملی هنوز به جمع بندی درباره شماره یک نرسیده و این موضوع خطرناک است. خود دروازه بان هم باید بداند که هفته آینده درون دروازه قرار می‌گیرد یا نه. تیم ملی باید بعد از برزیل پوست بیندازد. ما باید تیم خوبی برای 4 سال آینده ببندیم و آماده کنیم. 34 سال سن برای فوتبال بازی کردن مناسب نیست. نباید نگران باتجربه شدن بازیکنان باشیم چون تجربه با پرداخت زمان به‌دست می‌آید و قابل آموزش نیست.

---

یک اصل روان شناسی می گوید شادی جمعی ضروری است، ضروری است.

یک اصل روان شناسی می گوید شادی جمعی ضروری است، ضروری است.

 شادی جمعی ضروری است

 

امیر هوشنگ مهریار*

 

برگزاری کارناوال‌های شادی و تشویق مردم به نشاط در تمام دنیا متداول است. برگزاری جشن‌ها و کارناوال‌های شادی در هر جامعه‌ای نشان‌دهنده احساس امیدواری و زمینه‌ای برای بروز عواطف و احساسات است. بسیاری از کشورهای دنیا، شهروندان خود را ترغیب می‌کنند تا برای بیان احساسات و بروز هیجانات مثبت خود به خیابان‌ها بیایند و شادی خود را با دیگران قسمت کنند. تقسیم شادی با سایر شهروندان و ایجاد احساسات مثبت میان مردم موجب می‌شود تا همبستگی و همدلی میان مردم افزایش یابد. به طور حتم، ایجاد احساس همدلی و همراهی مردم در جامعه یعنی شکل‌گیری یا تقویت اعتماد اجتماعی که عنصر اصلی سرمایه اجتماعی و از شاخص‌های توسعه اجتماعی در هر کشور است. در ایران اما موارد چنین جشن‌های گروهی و خیابانی در مقایسه با سایر جوامع اندک است. شادی مردم پس از انتخابات دوره یازدهم ریاست‌جمهوری که اکنون در سالگرد آن قرار داریم یا شادی موفقیت ایران برای ورود به جام جهانی 2014 از موارد شادی جمعی ما ایرانی‌هاست. در ایران، نگاه چندان مثبتی به این کنش‌های اجتماعی که اغلب محصول فعالیت‌های جوانان است به دلیل احتمال زیر پا گذاشتن یک سری هنجارها و آسیب به اموال عمومی، وجود ندارد. این عوامل موجب شده است تا بسیاری از مردم به ویژه جوانان ترجیح دهند شادی‌هایشان را به چهاردیواری خانه‌ها یا حوزه‌های خصوصی ببرند و از بروز آن در سطح جامعه خودداری کنند. این در حالی است که زمانی که شادی به حوزه خصوصی می‌رود می‌تواند موجب بروز آسیب‌هایی شود که زمینه شکل‌گیری آنها در سطح جامعه وجود ندارد. کم‌توجهی برخی مسئولان به ضرورت شاد بودن جامعه و غفلت از ایجاد محیط‌هایی با نشاط و فراهم ساختن بستر‌هایی برای بروز شادی و هیجان در جامعه در حالی است که در روانشناسی امروز شاخه‌ای با عنوان روانشناسی مثبت که بیشتر تمرکز خود را بر مطالعه عوامل منجر به شادی و احساس خوش بینی و تاثیر آن بر سلامت روانی جامعه قرار داده است، در سال‌های اخیر به شدت مورد توجه کارشناسان روانی و اجتماعی کشورها قرار گرفته است. به عنوان یک روانشناس، ایجاد موقعیت‌هایی برای بروز شادی و بیان عواطف و احساسات و هیجانات مثبت در جامعه را نه تنها مفید بلکه، ضروری می‌دانم از این رو که ایجاد روحیه شاد و با نشاط در جامعه بر تمامی روابط و فعالیت‌های اجتماعی افراد تاثیرگذار است و می‌تواند منجر به تعالی جامعه و کاهش بروز برخی از آسیب‌های اجتماعی از جمله خشونت یا ناامیدی و احساس ناکامی و افسردگی شود. البته، این نکته را هم نباید فراموش کنیم که در تمامی جوامع، مردم برای نشان دادن شادی جمعی و به راه انداختن کارناوال‌های جشن و سرور باید قواعد و مقررات اجتماعی جامعه را مد نظر داشته باشند ضمن اینکه، مسئولان جامعه نیز باید فضای اجتماعی را با توجه به انعطاف پذیر بودن فضای اجتماعی تا آنجا که ممکن است برای این نوع از فعالیت‌ها باز و راه را هموار کنند. در ایران نیز ایجاد زمینه و بستر‌های لازم برای ایجاد این رویداد جمعی چندان دشوار نیست. آموزش به جوانان در باره نحوه بروز احساسات مثبت در جامعه بدون ایجاد آسیب برای سایر اعضای جامعه یا توهین به شخص یا گروه خاصی به همراه باز‌تر شدن فضای اجتماعی و ایجاد انعطاف در محیط اجتماعی از سوی مسئولان و بازنگری در نگاه مسئولان نسبت به ظرفیت‌های جوانان می‌تواند راهی باشد برای گسترش اینگونه از اقدامات مثبت در کشور. به اعتقاد من، جامعه‌ای که شادی را نپذیرد و به شهروندانش اجازه شاد بودن ندهد و مهم‌تر از همه بستر‌های لازم برای شاد بودن شهروندانش را فراهم نکند، جامعه پژمرده‌ای است که هر لحظه ممکن است در معرض آسیب‌های اجتماعی و روانی جدید قرار گیرد. لزوم توجه به شادی به عنوان یکی از شاخص‌ها و معیارهای اصلی سلامت روانی موجب شده است تا بسیاری از کشورها برنامه‌ریزی جدی در این زمینه داشته باشند. من بر این باورم که ما هم می‌توانیم در راستای اقدامات سایر کشورها، با توجه به فرهنگ و ظرفیت‌های جامعه در صدد ایجاد جامعه‌ای با نشاط باشیم تا از میزان بروز آسیب‌های اجتماعی چون خشونت به ویژه خشونت‌های کلامی و فیزیکی بکاهیم. ایجاد محیط با نشاط و اجازه بروز این نشاط در جامعه، این نوید را می‌دهد تا در آینده با نسلی از جوانان رو به رو باشیم که از سطح بالای سلامت روانی و اجتماعی برخوردار است.

* روانشناس

---

لینک خبر :  http://armandaily.ir/?News_Id=79961

 

زندگی در طبیعت و بوی خوش زندگی

زندگی در طبیعت و بوی خوش زندگی

 

بوی خوش زندگی

 

عباس‌ غفاردوست

 

---

کدام یکی بهتر است علم یا ثروت؟

کدام یکی بهتر است علم یا ثروت؟

 علم بهتر است یا ثروت؟

 

خلیل جوادی

 

لابد همه یادتونه که وقتی بچه بودیم، یکی از معروف‌ترین و رایج‌ترین موضوعات انشا در مدارس این بود«علم بهتر است یا ثروت؟».

چند روز بود که این مساله مثل طوفان و گردباد، تو مغزمون می‌چرخید.

قدیما وقتی یه نفر اینجوری می‌شد، می‌گفتن: « کله اش باد داره»

چند برگ کاغذ و یک خودکار بر داشتیم و رفتیم تو خیابون، تا از مردم بپرسیم، علم بهتر است یا ثروت.

همینطور که داشتیم قلم و کاغذ به دست تو پیاده رو راه می‌رفتیم، دیدیم دهن مردم آب افتاده.

پرسیدیم چه خبر است؟ گفتن: کلّه ات بوی قورمه سبزی میده.

حتی یه نفر قاشق و چنگال به دست دنبالمون راه افتاده بود و می‌خواست قورمه سبزی بخوره.

خلاصه، دل به دریا زدیم و از یک عابر پرسیدیم علم بهتر است یا ثروت؟ بی درنگ گفت: اختلاس بهتر‌تر است.

گفتیم چطور؟

گفت: خب هر کس اختلاس کنه ثروتمند میشه.

باز هم گفتیم: چطور؟

گفت: خب وقتی اختلاس کنیم اول ثروتمند می‌شیم، وقتی که ثروتمند شدیم می‌ریم دانشگاه پول می‌دیم و ثبت نام می‌کنیم، بعدش هم مدرک می‌گیریم. وقتی مدرکمونو گرفتیم جزء عالم‌ها می‌شیم.

گفتیم: یادتون رفت بگید در دانشگاه درس می‌خونیم و عالم می‌شیم.

گفت: نه، درس که لازم نیست بخونیم.

دوباره گفتیم: چطور؟!

گفت: خب پول می‌دیم برامون پایان نامه می‌نویسن، می‌بریم می‌دیم اونجا مدرکمونو می‌گیریم.

گفتیم: عجب!

گفت: تازه کجاشو دیدی؟

گفتیم: هیچ جاشو ندیدیم.

دستمونو گرفت و گفت: پس بیا ببرمت تا ببینی.

مارو کشون کشون برد جلو یه مغازه، اونجا نوشته و چسبونده بودن پشت شیشه که، «چاپ کتاب به نام شما»

یعنی پول از شما، نوشتن و چاپاندن کتاب به نام شما، از ما.

گفتیم عجب!

و این چنین شد که به ذکاوت خاوری و دیگر اختلاس کنند گان محترم! پی بردیم

اینا همش درسه. والاااااااااا

بیت :

شیخ ما فرمود شغل با کلاس

اختلاس است اختلاس است اختلاس

---