درباره من
این وب سایت جهت گفتمان با افرادی که به نقد و نقادی باور دارند طراحی شده و در همه زمینهای سیاسی اجتماعی فرهنگی ورزشی هنری و ... پا به عرصه گذاشته تا در کنار سایر کاربران و وبلاگ نویسان با تعامل و تسامع همکاری و تبادل اندیشه نمایید وبلاگ زبان گویای کسانی است که خود را باور دارند و به دنبال احیای ارزشهای انسانی تلاش می کنند ارزشهای که متاسفانه بایکوت شده ، وبلاگ پذیرای همه اندیشها و تفکرات و ارزشهای علمی فلسفی دینی هنری و.... می باشد به امید دنیای بهتر با ساختاری انسانی تر و وجدانی آکنده از مهربانی،شادی،سلامتی،برابری،انصاف، راستی و همزیستی مسالمت امیز.
ادامه...
نامه خداحافظی غم انگیز علی کریمی از فوتبال به همراه نامه علی کریمی به ناصر خان حجازی(دو اشطوره فوتبال در تاریخ ایران)
نامه خداحافظی غم انگیز علی کریمی از فوتبال به همراه نامه علی کریمی به ناصر خان حجازی(دو اشطوره فوتبال در تاریخ ایران)
نامه خداحافظی علی کریمی: راهی جز ترک صحنه برایم نمانده/ تن به بازی خداحافظی که بوی ریا دارد،نمی‌دهم
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ علی کریمی کاپیتان سابق تیم ملی و پرسپولیس امروز (یکشنبه) برای همیشه از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. او پس از آویختن کفش‌هایش نامه‌ای خطاب به هوادارانش نوشت که آن را در زیر می خوانید:
به نام خالق هستی
میخی بر دیوار کوبیدم و کفش ها را آویختم
خداحافظی همیشه تلخ و ناگوار است. جدایی از عشقی که تار و پود وجودت را در تصرف دارد، کار آسانی نیست. یک بار صرفا تحت تاثیر خداحافظی غریبانه مهدوی کیا تصمیمی احساسی گرفتم و از فضای اندوه بار آن همه بی‌اعتنایی مرا از فوتبال بیزار کرد و خود را در پایان دیدم. هر چند همین تصمیم احساسی و عجولانه باعث شد تا برخی‌ها همه چیز را تمام شده بدانند و مرا با دست خود به مسلخ ببرند. با توجه به شرایطی که در آن قرار دارم راهی جز ترک صحنه برایم نمانده. این تصمیم را در حالی که تمام وجودم را شک، تردید و اندوهی ناشناخته گرفته با مردم خوب و مهربان وطنم به اشتراک می گذارم... تصمیمی قطعی و برگشت‌ناپذیر.
از این پس هوادار متعصب برای تیم محبوبم پرسپولیس و تیم ملی کشورم خواهم بود. دوست دارم و این را وظیفه خود می‌دانم از تمامی سروران و مهرآفرینانی که مرا از یک فوتبال خیابانی به میادین جهانی همراهی و مساعدت نمودند تشکر کنم و البته تقاضا دارم تا اشتباهات و خطاهای این حقیر که در مقاطعی موجب آزردگی خاطر، نگرانی و رنجش احساسات پاکشان شده بخشیده و مورد عفو قرار دهند.
من، علی کریمی هر چه دارم بعد از خدا، از فوتبال و محبت مردم است که البته هرگز خود را شایسته این همه محبت و لطفا نمی‌دانم چرا که در حقیقت قهرمان واقعی این مرز و بوم آنهایی هستند که به خاطر آرامش من و امثال من از آسایش و جان خود گذشتند تا این آرامش و آسایش نصیب ما شود. از همین رو دورود و سپاس به شهدا و جانبازان راه وطن و آزادی. این عزیزان را شایسته و لایق بالاترین ستایش‌ها می‌دانم.
اما از اینکه نتوانستم با پیراهن تیم محبوبم پرسپولیس فوتبال را ترک کنم اصلا ناراحت نیستم زیر این اتفاق عجیبی نیست! هرگز تن به بازی خداحافظی که متاسفانه در فوتبال ما نوعی حرکت تشریفاتی، تبلیغاتی و بعضا ریاکارانه است نخواهم داد. بسیاری از بزرگان فوتبال ما بی سروصدا خاموش شدند و به گورستان فراموشی رهسپار گردیدند...!
در خاتمه قلبا اعلام می‌دارم که با خداحافظی از فوتبال تمامی حوادث و حاشیه‌هایش را هم در همان زمین خاک کرده و آنچه در این مسیر برایم پیش آمده را تنها چالش‌ها، رقابت‌ها و احساسات منطقی می‌دانم.
و بالاخره کلام آخر باز با هواداران که همواره برایم اهمیت بالایی داشته و خواهند داشت: "شما همیشه در قلب من خواهید بود. از احترامی که طی این سال‌ها نسبت به من داشته‌اید لذت بردم و سپاسگزارم."
سرانجام باید از این خاک رفت ... خوشا آنکه پاک آمد و پاک رفت
خاک پاک تمام ایرانیان علی کریمی
یاداشت
علی کریمی انصافا برای فوتبال ایران زحمات زیادی کشید خدایا هرکجا که هست یاورش باش.
"در حالی که فضای فوتبال را ریا کاری و تظاهر مسموم کرده است و در روزگارانی که نوکرم و چاکرم های مصنوعی و مصلحتی همه جا رایج شده است، ناصر حجازی را باید اسطوره ای با شخصیت، چهره ای یکرنگ و استثنایی در این فوتبال به حساب آوریم.
او سال های سال در کنج خانه اش و بی توجه به هیاهوی پوشالی اطراف خویش، سخت ترین تبعیض ها، ظلم ها و بی اعتنایی ها را دیده اما به هیچ قیمتی حاضر نشده است تا به فروش گذاشته شود.
این اسطوره به واقع کمیاب ما، کرنش را بلد نیست. ناصر حجازی چهره ای مقاوم در مقابل زورگویان است. او بدون هیچ ملاحظه کاری معایب را می گوید و دلسوزی راستین می باشد که هرگز تن به خوش خدمتی نداده است و حرف هایش همواره در راستای مصلحت فوتبال و ضد مصلحت شخصی خویش بوده است.
هر چند این روزها که حال و روز خوشی ندارد، صاحب منصبان پست و مقام های گوناگونی به او تعارف می کنند اما ای کاش آن روزگارانی که حجازی بخاطر بی اعتنایی ها مجبور به زندگی سخت و طاقت فرسا در بنگلادش شده بود، او را به بازی می گرفتند.
هر چند که حجازی اهل بازی نبوده و نیست که اگر این طور بود، هیچ گاه حجازی نبود. او همیشه خواسته خودش باشد. درود به مرام و عزت او که می توانیم همواره به چنین اسطوره ای افتخار کنیم و مرام و معرفت ایشان را برای دیگران الگو سازی نماییم. مردی که هیچ گاه دنبال باد نرفته است و همواره در تلاطم و جهت خلاف جریان آب شنا می کند.
در خاتمه، فوتبال تمام می شود، همانطور که سال هاست فوتبال را برای حجازی تمام کرده اند اما آنچه از ایشان باقی مانده است همانا شخصیت منحصر به فرد، مرام پهلوان منشانه و یکرنگی های همیشگی اش است. خدایا او را برای ما حفظ کن.
با تقدیم احترام
