آیا موسیقی جام جهانی برازنده فرهنگ کشورمان هست؟
یادمان
ما در کجای این جهان خاکی ایستاده ایم
نویسنده: فریدون شهبازیان
وای بر ما که بار دیگر هنر و فرهنگ باستانی سرزمین مان و آبروی ملت
صبورمان را دستاویز حضور کمرنگ مان در جام جهانی قرار داده ایم. و از همه
بدتر و ناامید کننده تر اینکه دفتر موسیقی وزارت ارشاد که وظیفه اش حمایت
بی چون و چرا و همه جانبه از موسیقی بالنده ایران است آهنگی غیرایرانی را
که ملودی اصلی آن تقلیدی از ملودی های خوانندگان انگلیسی زبان است مورد
تایید قرار داده و اجرای آن در جام جهانی فوتبال در برزیل را هم نوید می
دهد. «
ما در کجای این جهان خاکی ایستاده ایم»، آیا کشور ما با این خاک وسیع
و تنوع و پویایی موسیقی بومی و جذابیت های موسیقی سنتی که می تواند
دستمایه آهنگسازان و نشانه ملت بزرگ ایران باشد، شایستگی آن را ندارد که
آهنگی با ارزش های هنر و فرهنگ کشورمان به جام جهانی فوتبال عرضه کند.
آیا
دفتر موسیقی که آثار همه هنرمندان را برای دادن مجوز ممیزی می کند، این
آهنگ را مورد بررسی قرار داده است؟ مسلما، خیر. حال من می گویم این آهنگ
نمی تواند سازنده مفاهیمی باشد که در زبان انگلیسی در متن آمده است چرا که
بیان این مفاهیم با ملودی که فاقد پویایی، حرکت های بدیع و ریتمیک است کم
تاثیر و در پاره یی از موارد بی تاثیر است.
آیا بیان مفاهیمی مانند
انتقامجویی، کینه ورزی، تبعیض نژادی، جنگ و توحش های ضد بشری با چنین
اجرایی از موسیقی تداعی کننده است؟ متاسفانه عارضه شعارزدگی در متن این
آهنگ موج می زند و احتمالاهمین مورد توجه اهالی فدراسیون فوتبال را جلب
کرده است که آن را تایید می کنند. امید حجت گیتاریست بسیار خوبی است که در
بسیاری از آثار من به بهترین شکل نوازندگی کرده و رضا تاجبخش پیانیست خلاقی
است که طراحی و تنظیم ملودی را به خوبی به انجام رسانده است. ولی باید
بدانند که در پدید آوردن و ساختن چنین آهنگ هایی جایی برای اهمال، شتابزدگی
و بی سلیقگی وجود ندارد.
شایسته نیست حیثیت و آبروی ملت مان را به بازی
بگیریم. بهتر است شایسته و بایسته عمل کنیم که جای حرف باقی نگذارد.
