در عصر جدید اندیشه را نمی شود به بند کشید

 در عصر جدید اندیشه را نمی شود به بند کشید

چوب الف 
اندیشه به بندکشیدنی نیست


نویسنده: دیبا داودی

    
    1- رستگاری در شائوشنگ فیلمی است در ستایش امید از پنجره کتاب. جایی که سختی هرقدر بیشتر باشد، بیشتر به کتاب و خواندن نیاز داریم برای اینکه نفس هایمان رنگ امید بگیرد و رنگ آینده.
    
    2- «اندی» قهرمان داستان به ناحق اسیر زندانی می شود که رهایی از آن ممکن نیست. زندانیان ملغمه یی از جنایتکاران ناامید یا آدم های مایوس زار و نزار هستند. هیچ روزنه یی به فردایی روشن گشوده نیست. تا آنکه اندی پا به کتابخانه می گذارد: کتابخانه یی کوچک، محقر و بلااستفاده.
    
    3- «اندی» تصمیم می گیرد کتاب، کتابخوانی و کتابخانه را گسترش دهد تا شاید امید، آگاهی و زنده دلی به زندان و زندانبان و زندانی بازگردد. او هفته یی یک نامه به مسوولان می نویسد و تقاضای بودجه و کتاب برای تجهیز کتابخانه می کند: سه سال بی خستگی هر هفته یک نامه.
    
    4- مسوولان می خواهند از شر نامه های اندی خلاص شوند. 200 دلار و چند کتاب دست دوم نخستین و به زعم مسوولان آخرین پاسخ برای اندی است. او همین 200 دلار و چند کتاب را دستمایه می کند و این جمله را به مورگان فریمن «رد» می گوید: «از فردا هفته یی دو تا نامه می نویسم.»
    
    5- «اندی» دلزده نمی شود. از پا نمی نشیند. بعد از مدتی مسوولان دربرابر باور «اندی» به کتاب و خواسته اش تسلیم می شوند. این بار رقمی قابل ملاحظه به صورت مقرری در نظر گرفته می شود.
    
    6- کتابخانه گسترش می یابد. کتاب رونق می گیرد. امید به ذهن تک تک محبوسان راه می جوید. کتاب می شود پلی بین دنیای تیره و تار سلول و دنیایی که در آن مرزی نیست: دنیایی که در آن خیال خود معجزه است.
    
    7- «رد»، «اندی» برنده مقابله کتاب با میله و دیوارند. مگر می شود اندیشه را به بند کشید؟
    
    8- «اندی» به رستگاری می رسد. باورش به کتاب، ایمانش به اخلاق و پایداری اش نسبت به امید او را رستگار شائوشنگ می کند.